PN:YOUR HANDS پابلونرودا\ فرامرزسلیمانی: دستان تو

img:moj

پابلو نرودا / فرامرز سلیمانی 

آنگاه که دستانت با عشق

تا به سوی دستان من می آیند

در پرواز برایم چه می آورند ؟

چرا به نا گاه

بر دهانم می ایستند

چرا بازشان می شناسم

  آ نسان که پیش از آنسان 

دست ساییده ام 

آنسان که پیش از بودن شان 

از پیشانی و کمر گاه من گذشته اند 

آوای شان آمد 

به پروازی فرای زمان 

فرای زمان،فرای دود 

فرای بهار 

و آنگاه که تو گذا شتی

دستانت را بر سینه ام

ا ن زربال کبوتران را

و باز شناختم 

من باز شناختم ان خاک رس را

آن رنگ گندم را 

تمام سالیان زندگیم 

به جست و جوی آنان گام زدم 

از پلکان فراز شدم 

راهها را رفتم 

قطار ها مرا بردند 

آب ها بازم آوردند 

و در پو ست انگورها 

پنداشتم که بر تو دست سا ییدم

بیشه به نا گاه 

حس تو را دارد 

و بادام آگاهم کرد 

از نرما ی مرموزت

تا که دستانت 

بر سینه ام افتادند 

و آن جا بسا ن دو بال 

سفرشان را به پایان بردند