WCP:GIUSEPPE UNGARETTI

Kavir Khasteh

اینجا زیستگاه ِ ابدی ِ چشمانی ست
که به روی نور بسته شده اند.
تا دیگران ،
چشمانی همیشه به روی نور گشاده داشته باشند



" جوزپه اونگارتی ، 1970 / 1888 ، ایتالیا

WCP:BORGES GOES BLIND

Nadie rebaje a lágrima o reproche esta declaración de la maestría de Dios, que con magnífica ironía me dio a la vez los libros y la noche. کم کم  تفاوت ظریف میان نگه داشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح را یاد خواهی گرفت . اینکه عشق تکیه کردن نیست  و رفاقت اطمینان خاطر ! و یاد میگیری که بوسه ها قرار داد نیستند  و هدیه ها عهد و پیمان معنی نمیــــدهند ! و شکست هایت را خواهی پذیرفت سرت را بالا خواهی گرفت ... با چشمهای باز با ظرافتی زنانه و نه اندوهی کودکانه . و یاد میگیری که همه ی راه هایت را هم امروز بسازی  که خاک فردا برای خیالها مطمئن نیست . و آینده امکانی برای سقوط به میانه ی نزاع در خود دارد . کم کم یاد میگیری که حتی نور خورشید میسوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری  بعد  باغ خود را میکاری و روحت را زینت میدهی به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد . و یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی  که محکم هستی  که خیلی می ارزی ! و می آموزی و می آموزی با هر " خداحافظی " یاد می گیری .

No one should read self-pity or reproach Into this statement of the majesty Of God; who with such splendid irony, Granted me books and night at one touch

WCP:BERTOLT BERECHT:EXILES

همواره نامی را که بر ما نهاده اند ناروا یافته ام
مهاجران !!
آخر این به معنای ترک دیار گفتگان است
ما به میل خود ، اما به شوق دیاری دیگر، ترک دیار نگفته ایم
و نیز به دیاری نیامده ایم تا ماندگار شویم برای همیشه
گرییزندگانیم ما تبعيديان ، و نه وطن که تبعيدگاه ماست
این دیاری که مرا در خود پناه داده است
نگران مینشینیم آنچنان نزدیک به مرزهای کشورمان
در انتظار روز بازگشت
کنجکاو کوچک ترین تغییرات آن سوی مرز
بی تاب خبرهای تازه ، بی آنکه چیزی را فراموش کنیم
و یا از نکته ای درگذریم
و نیز هیچ چیز از آنچه روی داده را ، نخواهیم بخشید
هرگز ! هرگز !
آه گذر سکوت فریبمان نمیدهد ، فریادها را از زندانهای دور میشنویم
مگر این نیست که ما خود شاهدانی هستیم که شرح تبهکاری هارا ، با خود به اینسوی مرز آورده ایم ؟
هر یک از ما که با کفشهای پاره ، از میان جمعیت میگذرد
افشاگر ننگییست که دیارمان را آلوده کرده است
آه ، هیچ یک از ما اینجا نخواهد ماند
آخرین کلام همچنان ، ناگفته مانده است …

WCP:CHARLES BUKOWSKI

MIGUEL HERNANDEZ:SIESTA QUE HA ENTENEBRECIDO

Siesta que ha entenebrecido
el sol de las humedades.

Allí quisiera tenderme
para desenamorarme.

Después del amor, la tierra.
Después de la tierra, nadie.

MIGUEL HERNENDEZ
---

Sentado sobre los muertos
que se han callado en dos meses,
beso zapatos vacíos
y empuño rabiosamente
la mano del corazón
y el alma que lo mantiene.

Que mi voz suba a los montes
y baje a la tierra y truene,
eso pide mi garganta
desde ahora y desde siempre.

MIGUEL HERNANDEZ

WCP:PABLO NERUDA'S EN MI CIELO CREPUSCULO

En mi cielo al crepúsculo eres como una nube
y tu color y forma son como yo los quiero.
Eres mía, eres mía, mujer de labios dulces,
y viven en tu vida mis infinitos sueños.

La lámpara de mi alma te sonrosa los pies,
el agrio vino mío es más dulce en tus labios:
oh segadora de mi canción de atardecer,
cómo te sienten mía mis sueños solitarios!

Eres mía, eres mía, voy gritando en la brisa
de la tarde, y el viento arrastra mi voz viuda.
Cazadora del fondo de mis ojos, tu robo
estanca como el agua tu mirada nocturna.

En la red de mi música estás presa, amor mío,
y mis redes de música son anchas como el cielo.
Mi alma nace a la orilla de tus ojos de luto.
En tus ojos de luto comienza el país del sueño
PABLO NERUDA

WCP:PABLO NERUDA:TE RECUERDO...

Te recuerdo como eras en el último otoño.
Eras la boina gris y el corazón en calma.
En tus ojos peleaban las llamas del crepúsculo.
Y las hojas caían en el agua de tu alma.

Apegada a mis brazos como una enredadera,
las hojas recogían tu voz lenta y en calma.
Hoguera de estupor en que mi sed ardía.
Dulce jacinto azul torcido sobre mi alma.

Siento viajar tus ojos y es distante el otoño:
boina gris, voz de pájaro y corazón de casa
hacia donde emigraban mis profundos anhelos
y caían mis besos alegres como brasas.

Cielo desde un navío. Campo desde los cerros.
Tu recuerdo es de luz, de humo, de estanque en calma!
Más allá de tus ojos ardían los crepúsculos.
Hojas secas de otoño giraban en tu alma
PABLO NERUDA

WCP:CEZARE PAVESE'S DEATH WILL COME

CEZARE PAVESE........DEATH WILL COME AND HAVE YOUR EYES.........مرگ می آید و چشمان تو را دارد 

DEATH WILL COME AND WILL HAVE YOUR EYES  BY  CEZARE PAVESE

Death will come and will have your eyes 

this death which attends us

from morning to night,sleepless

deaf,like an old remorse 

or absurd vice

your eyes

will be a vain word

,or stilled  cry,a silence .

So you are them each morning

when upon yourself alone you bend 

into the mirror.O dear hopee  

on that day we too will know 

you are life and nothingness.

For all death has one glance

Death will come and

will have your eyes

It will be like quitting a vice 

like seeing in the mirror 

a dead visage unfold

like heeding closed lips.

We will descend into the abyss muted

 ***********

مرگ می آید و چشمان تو را دارد

مرگ می آید و چشمان تو را دارد 

این مرگ که همراه ماست 

از بامداد و شام ،و بی خواب 

و بسان پشیمانی ی دیرین 

یا آوایی بی با ر

کلامی بی هوده است 

گریه یی خاموش و ساکت 

پس هر بامداد می بینی ا ش 

وقتی تنهادر آینه  بر خود خم می شوی

آه ای امید عزیز 

آن روز که می دانیم 

که زنده گی و هیچی تویی.

مرگ بر همه گان نگاهی دارد 

مرگ می آید و چشمان تو را دارد 

بسان از دست رفتنی 

همچون گریستنی در آینه 

تا چهره یی مرده پدیدار آید 

بسان آن که نگران لبا نی بسته

و ما خاموش در  تا لا ب فرو می رویم 

ترجمه  دکتر فرامرز سلیمانی 

نقاشی ی زهره خالقی

WCP:OCTAVIO PAZ,BRUSHES AWAKEقلم موها بیدار می کنند

اکتاویو پاز / فرامرز سلیمانی 

قلم مو ها بیدار می کنند 

:

آفرینه ی باد , گرداب کف 

اژدهایی میان ابر های جاری 

و گردونه ی آتش در چرخش 

و آسمان که به زمین می ماند 

اژدهای کوچک که می تازی 

به رویای قلم موهای خوابزده 

و پفی هوا پلک ها یت را می گشاید 

صندوقی بال می زند و به پرواز می آغازد 

LOS PINCELES DESPIERTAN

Criatura de viento, remolino de espuma

un dragon entre nubes flotantes

y una bola de fuego rodando

en un cielo parecido a la tierra.

dragonciello,tu trotas

en un sueno de pinceles dormidos

y eres un soplo apenas

que entreabre sus parpados.

La ejas abre las alas y comienza a volar .

THE BRUSHES AWAKE

Creature of wind,whirlwind of whitecaps

a dragon between floating clouds

and a ball of fire spinning

in a sky that looks like earth.

Little dragon,you lope

through a dream of sleeping brushes

barely a puff of air

that half-opens eyelids.

The box unfolds its wings and begins to fly.

WCP:OZDEMIR ASAF

YÖN

Sen bana bakma,
Ben senin baktığın yönde olurum.

Özdemir Asaf

Course you don't look at me, I'm looking at your direction.

Özdemir Asaf

البته تو نگاهم نمی کنی 

من مسیر تو را می بینم  

PN:IN MY TWILIGHT SKY,full text &tr.

در آسمان تاریک روشنائم 

این شعر بخشی از سی امین شعر در دفتر باغبان رابیندرانات آگور است 

از کتاب : عاشقانه ها 

ترجمه فرامرز سلیمانی -احمد محیط 

یوشیج,تهران,١٣٦٤,ص ص ١٧ و ١٨ 

:

در آسمان تاریک روشنائم تو یکی ابری 

و رنگ و شکل تو بدان سن است که دوست دارم 

تو از آن منی , از آن من, زنی با لبنی شیرین

 و در زندگیت رویاهای بی انتهائم می زید 

چراغ جان من بر رویاهای تو رنگ می پاشد 

شراب ترش من بر لبان تو شیرین تر است 

اه ای دروگر شبانه هایم 

رویاهای تنها چگونه باور دارند  که تو از آن منی 

تو از آن منی,از آن من می روم فریاد زنان 

در باد های باد از ظهر و باد مرا با آوای بیوه ام می برد 

صیاد ژرفای چشمانم 

تاراج تو ,نگاه شبانه ات را به سا ن آب خیره می گرداند 

تو در تا ر و پود موسیقی من , عشق من 

و تا ر و پود موسیقی من چون آسمان گسترده است 

جان من بر کرانه ی چشمان سوکورت زاده می شود 

از چشمان سوکورت دیار رویا آغاز می شود 

Tr;from original text 

& W.S.Mervin + Donald Walsh version

---
Translated by Charles W. Johnson

This poem is a paraphrase of the 30th poem of The Gardiner by Rabindranath Tagore. 

In my twilight sky, you are like a cloud
And your shape and your color are just as I love them.
Oh sweet-lipped woman, you are mine, you are mine,
and my endless dreams live on in your life.

The lamp of my soul casts a blush on your feet,
My sour wine tastes sweeter on your lips:
Oh harvester of my evening song,
How my solitary dreams believe that you are mine! 

You are mine, you are mine, I go shouting to the evening
breeze, and the wind sweeps away my widowed voice.
You plunder the depths of my eyes, and they
stem your night-time glance as if it were water. 

You are caught in the net of my music, my love,
And the nets of my music are as wide as heaven.
My soul is born on the shore of your mournful eyes.
In your mournful eyes begins the land of dreams.