تو را دوست دارم
از : ۲۰۰۰ ،کتاب عشق و شعر های دیگر
پابلو نرودا/ فرامرز سلیمانی
ا ژینه ،گرگان ۱۳۸۲/۲۰۰۳
صص ۸۴-۸۵
.
تو را دوست دارم و تو دو ستم دا ری و تو را دوست دارم
روز ها کوتاه اند و ماه و باران ها و قطارها
بلند اند خانه ها درخت ها و ما بلند تریم
کفی که می خواهد بر تو بوسه زند بر روی شن پیش می آید
پرنده گان جزیره ها می کوچند
و در قلبم ریشه های گندم تو می رویند
بی هیچ شک عشق من توفان تابستان
با آهنگی زنگار گرفته بر تو فرود آماده است
و دمی که در میان تند باد های خار
تو را دیدم که بی دفا ع گام بر می دا ری
گیتار کهربایی ات را بر داشتم و پهلویت آمدم
این را حس می کردم بی دهان تو خواندن نمی توانم
و در باران غرق اشک نگاهم اگر می کردی می مردم
آه چرا اندوه عشق بر کنار رود
چرا این آواز که در دل شامگاهان در سایه ام می سوخت چرا
ای دختر عطر آگین شیلان در تو کناره گرفته اند؟
و چرا این عطر تما م را
جامه های من که در پی ی جنگ های زمستانی شندره اند
ارمغان آورده اند ؟
