تیک نا ت هان,شاعر بودایی ویتنامی
ترجمه ی فرامرز سلیمانی
مجله ایران هنر ,تهران ١٣٥٩
:
اگر ما انسانها را بکشیم ,برادران
دیگر چه بر جای خواهد ما ند؟
دیروز شش ویت کنگ به دهکده آمدند
و به خاطر آن دهکده مان بمباران شد
و از میان رفت
همه کشته شدند
اکنون وقتی به دهکده باز می گردم
چیزی جز غبار و دود نمی بینم
و رود همچنان جاری ست
نه سقفی بر معبد و نه محرابی مانده است
نی زار سوخته است
اینجا با ستا رگان آرام
در حضور نادیدنی مردمی که زنده اند
بگذار تا فریاد زنم و این جنگ کثیف را
محکوم کنم
این کشتار برادران را به دست برادران
پرسشی دارم :
چه کس ما را به کشتن یکدیگر واداشت ؟
هر که گوش فرا می دهد بداند
من این جنگ را نمی پذیرم
هرگز نتوانستم , هرگز نخواهم توانست
هزار بار پیش از آن که کشته شوم می گویم
من آن پرنده ام که برای جفتش می میرد
و از منقار شکسته اش خون می ریزد و
فریاد می زند
هشدار! بر گرد و دشمن راستینت را ببین
جاه طلبی , خشونت , بیزاری , از
انسان ها دشمنان ما نیستند
-حتا آنها که ویت کنگ نام دارند
اگر ما انسانها را بکشیم ,برادران! دیگر چه بر جای خواهد ماند ؟
دیگر با که خواهیم زیست؟
از کتاب فریاد ویتنام ١٩٦٨
